Johannah Rosaria (geboren in 1998) is leerling van de Albert Schweitzerhavo/vwo (ASHV) op Curaçao, zij wil zich bekwamen in het schrijven van journalistieke teksten. In het kader van het project Skrijf! van Stichting NANA werd zij bij het schrijven van ‘Brullende mode’ gecoacht door de Vlaamse schrijfster Anne Provoost.
Johannah Rosaria
Brullende mode
Mensen proberen wel eens bewonderenswaardige karakteristieken van dieren na te bootsen door het patroon van dierenhuiden te dragen. Een wild beest heeft helemaal geen angst, of probeert het tenminste zo aan anderen doen voorkomen. Zou het kunnen dat mensen ook proberen te doen alsof ze niet bang zijn voor anderen? Dit kunnen ze bereiken door dieren na te apen door uitdagende prints te dragen. Deze kleding heeft een afschrikkend effect door de dierlijke kracht die een zeker gezag uitstraalt. Wanneer dieren zichzelf willen beschermen, wanneer ze bang zijn, verbergen ze die angst door extra agressief te reageren om de ander te intimideren. Misschien is dat ook wat dragers van dierenprint willen bereiken. Dierenprint heeft altijd bestaan, en zal wellicht nog wel een tijdje meegaan. Het is een deel van onze cultuur en van de mode. Dierenprint is er om onze wilde kant los te laten. In deze tijd willen we graag mooi en opvallend ogen, we willen niet gevangen zijn, maar vrij als een baldadig dier. We proberen ermee te zeggen dat we onze dierlijke zijde willen laten zien, het deel in ons dat zich misschien schuilhoudt. We proberen ze te imiteren want dierenprint blaakt van zelfvertrouwen en is seductief, woest, vrij, elegant en gevaarlijk. Zoals Domenico Dolce, Italiaans modeontwerper en mede-oprichter van Dolce & Gabbana, zei: “Het is een tijdloze klassieker voor ons. Het heeft ons altijd gefascineerd door zijn sensualiteit en vrouwelijkheid, en om deze reden is het eerder een kleur geworden dan een print.”
Essentie van dierenprint
Een patroon van een dierenhuid afgedrukt op een kledingstuk of accessoire moet natuurlijk niet verward worden met de eigenlijke dierenhuid, die van echte dieren komt. Een print is dierenvriendelijk. Men krijgt de voldoening van mooie dierenpatronen te dragen zonder dat dieren slachtoffer worden. Dierenliefhebbers zijn daarom heel blij met dierenpatronen op stof. Men kiest er nu eerder voor om dierenprint te dragen dan dierenhuid. Het dessin is namelijk een voordeliger en makkelijker verkrijgbaar alternatief. Bovendien is dierlijke print, die op alle stoffen geprent kan worden, makkelijker om dingen van te maken.
Oorsprong van moralen
Dierenhuid was een van de eerste materialen waar kleding van werd gemaakt. Al in de oertijd diende hij niet alleen voor bescherming, maar was het een symbool van rijkdom en overlevingskracht. Dierenhuid werd vooral gedragen bij ceremoniële evenementen. Jagers droegen de huiden als teken van eerbied en respect voor hun prooi. Maar ook omdat ze geloofden dat dieren beïnvloed werden door schoonheid. Een goed voorbeeld om het effect van schoonheid op dieren te laten zien, zijn mannelijke vogels die zorgvuldig hun veren met prachtige kleuren aan de wijfjes tonen. Het is onmiskenbaar dat wijfjes de schoonheid van hun mannelijke partners bewonderen. De pauw, bijvoorbeeld, is een trots dier dat graag zijn veren voor potentiële wijfjes spreidt . Door de geschiedenis heen werden kleding en tapijt van dierenhuid door heersers en belangrijke mensen gebruikt als statussymbool. Het dessin straalde succes uit, macht, rijkdom en schoonheid, in de eerste plaats omdat het heel erg duur, exclusief en zeldzaam was.
Populair
Het bekendste dierenpatroon is dat van het luipaard, waarschijnlijk omdat dat wordt gezien als het wildste en het meest aandacht trekkende dessin dat er is. Het is bijzonder dat in het dierenrijk het patroon van de dierenvacht gebruikt wordt om te camoufleren, maar dat de mensen het gebruiken om opgemerkt te worden. Vroeger werd luipaardprint gezien als schandalig en gedurfd omdat er niet veel dessins waren tot die tijd. Een luipaard werd gezien als katachtig: sexy, snel en behendig. Die opvattingen van vroeger zijn ook gaan gelden voor alle dierenprints, doorgegeven van generatie op generatie, en zijn vandaag nog steeds geldig. Er zijn verschillende soorten dierenprint: slangenprint, tijgerprint, zebraprint, pauwenprint, dolmatiërprint, cheetahprint, noem maar op! Dierenprint brengt de wilde, sexy en speelse kant van een persoon naar buiten, en is ongetemd.
Schoonheid rijpt met leeftijd
Christian Dior wordt beschouwd als de eerste designer die, in 1947, dierenpatronen gebruikte als print, en niet als huid. In de jaren ‘40 was dierenprint veel te zien tijdens de vrouwenbeweging. In 1960 veranderde de dierlijke afdruk weer door de hippiebeweging. In de hippiebeweging gebruikte men exotische patronen in rebelse kleuren met als doel er wild en vrij uit te zien. In de jaren ’70 maakte de punk rock beweging dierenprint vervaarlijker en opstandiger door die te combineren met een al ruig uiterlijk.
Űber-vrouwelijk
Feminisme is ook een grote aanleiding van de populariteit van dierenprint. In de tweede feministische golf werd namelijk nadruk gelegd op de universele vrouwelijke identiteit en op separatisme. De beweging moedigde vrouwen aan om zich volledig te uiten. In de derde feministische golf, in de jaren ‘90, werd deze gedachte door het lippenstiftfeminisme versterkt. Lippenstiftfeminisme eiste symbolen van vrouwelijke identiteit zoals make-up, suggestieve kleding, het hebben van een seksuele allure en krachtig je mening uiten. Mode werd gebruikt om uniekheid en persoonlijkheid te laten zien. Daardoor wordt dierenprint vaak beschouwd als sexy en ultravrouwelijk . (Eco-)feministen vinden dat door roofzuchtige prints te dragen, ze de kracht van de natuur en die van zichzelf vieren. Dierenprint wordt door hen geassocieerd met het idee van exotisme en het beeld dat vrouwen van nature wild en ongetemd zijn. Ook vinden zij dat dierenpatronen een gevoel van macht en kracht overbrengen. Pioniers van de feministische beweging zoals Bettie Page en anderen waren een inspiratiebron om dierendessin sexy te maken. Zij zorgden ervoor dat het modieus werd. De feministische beweging herdefinieerde dierenprint tot chic en elegant.
Het muterend effect
Kleren met animale afdrukken worden het meest door ontwerpers tentoongesteld in de herfst, maar worden het hele jaar door gedragen. Bijna alle beroemdheden dragen dierenprint, enkele voorbeelden zijn: Rosie Huntington-Whiteley, Jennifer Lopez, Kristen Stewart, Kim Kardashian, Rihannah, Megan Fox, Emma Roberts, Heidi Klum en Reese Witherspoon. Nu is het zo dat modeontwerpers, beroemdheden en Hollywood de trendsetters van beestachtige patronen zijn, en velen volgen graag hun voorbeeld. Dierenprint heeft het vermogen om iemand compleet te veranderen in een fierce, chique, sexy en oogverblindende persoon. De resultaten zijn soms zo drastisch dat het lijkt alsof er een muterend proces is ondergaan, met als uitkomst een ander iemand. En wie wil er nou niet aanlokkelijk uitzien? Dierlijke patronen gaan meestal niet goed samen met andere patronen in een outfit. De print wordt gezien als een machtig en druk patroon dat iedere outfit domineert. Het dier staat dan in zekere zin in levenden lijve voor je. Het dessin is moeilijk te combineren en zoals een imposant dier deelt het zijn glorie niet graag. Het wordt vaak gezien in simpele vorm door alleen maar één kledingstuk of wat accessoires te combineren met een voor de rest neutrale en koeste uitrusting. Het wordt ook soms heel extravagant gedragen, meestal in jurkvorm.
De eeuwige klassieker
In het dierenrijk wordt status onder andere bepaald door de schoonheid en aantrekkelijkheid van de vacht. Als de vacht van een dier er wat anders uitziet, dan wordt het dier als paria bestempeld. Dieren houden hun vacht daarom zo schoon mogelijk, en proberen zo mooier te zijn en uit te blinken. Mensen hebben tamelijk veel overeenkomsten met dieren. Of dieren mensen na-apen, of dat mensen juist dieren na-apen of dat die overeenkomsten zijn aangeboren, is moeilijk te onderscheiden. In elke mens zit iets van alle dieren, wat in dierenprint goed naar voren komt. Mensen proberen ook, soms onbewust, uit te blinken. Dit is opmerkelijk te zien in het dagelijks leven. Het eeuwige modefenomeen dierenprint is zo tijdloos, omdat het zo opvallend en aanlokkelijk is, en omdat het door de geschiedenis heen altijd is gebruikt.
